Treviso
We komen aan op een klein vliegveld en lopen naar buiten. In plaats van het water dat we verwachten (gezien op de kaart, het vliegveld zou aan zee liggen) zijn we tussen de heuvels. Als we bekomen zijn van de verbazing kopen we een kaartje voor de bus en laten ons naar de stad vervoeren. Kennelijk is dit een vliegveld voor goedkope vluchten. De bus levert ons af naast een aanlegplaats voor vaporetti en op ons doordringende gevraag knikken de mensen, ja deze boot gaat naar Murano. We stappen op en staan voor het eerst van ons leven op deze waterbus,  met zitplaatsen maar ook veel staanplaatsen bij de uitgang.

Bed and Breakfast Murano
Na een tocht van een half uur waarbij de ogen bijna uit het hoofd vallen om alles wat je onderweg alleen al ziet, krijgen we de relatieve lange tocht naar Murano. Dan uitstappen en over de hoge bruggetjes naar het adres lopen van Bed & Breakfast 'Ca' del Pomo Grana' waar we gaan slapen.

 

Een prachtig oud huis met een grote voortuin. De hartelijke eigenaresse wijst ons de ruime kamer waar in een hoek een koelkastje en een kast met alles om een Italiaans ontbijtje te maken inclusief heerlijke koffie. Ze werkt, legt ze uit en we moeten maar voor ons zelf zorgen. Kunnen we eten op het eiland vragen we, het is tenslotte zes uur. Ze vertelt dat er één restaurant is, maar betrekkelijk duur. Als we naar buiten lopen ontdekken we nog een andere eetgelegenheid, goedkoop, heerlijk en in een prachtige tuin. We verbazen ons dat ze dat niet weet, maar in de dagen daarop ontdekken we dat we in het buurthuis, annex bejaardensoos gegeten hebben en dat dat alleen op woensdag open is.

Glasblazers en glaskunst Murano
Murano is het eiland waarop veel glas geblazen wordt en de hele nacht horen we de fornaccio’s, ovens, razen. Er zijn prachtige winkeltjes, ateliers, waar de meest fantastische kunstwerken in de etalages staan, maar ook winkels vol kitsch die waarschijnlijk zo uit china komt. Het eiland zelf is erg aardig met  oude huizen, veel meer ruimte dan in Venetie zelf, maar klein. Je moet het zeker niet overslaan, maar alleen al er om heen varen is een genoegen. Het restaurant is inderdaad duur ontdekken we de volgende avond en een beetje snobistisch tegen arme sloebers als wij.

San Marcoplein
De volgende morgen gaan we  dan toch echt Venetie exploreren. We varen er weer heen, met onze driedaagse openbaar vervoer kaart en stappen uit bij het San Marcoplein. Groot, druk, veel souvenier- stalletjes, rijen toeristen voor het paleis van de Doge en zoals te verwachten is de koffie daar duur. We lopen, bruggetje op, bruggetje af en dat de hele dag door. Wie oude of slechte benen heeft  komt zichzelf hier tegen. Toch is het eiland op een dag rond te lopen, als je dat zou willen. 

  

Dat is natuurlijk jammer, want er zijn zoveel oude zacht gekleurde huizen te zien. En vooral moet je gebruik maken van een paar van de overal verspreidde bankjes  en rustig het leven aan je voorbij laten gaan. Wij genieten van de vuilnisman te water, van twee mannen in een bootje die een paar aanmeerpalen vernieuwen, van de besteldienst die een nieuwe koelkast komt afleveren en van boten vol toeristen die langs varen. In het Canal Grande is een oversteekje op een klein bootje waar de mensen op blijven staan en dat naar de overkant geboomd wordt.
 
 

Giudecca
Tijd voor de lunch aan een tafeltje langs een water.  Niet duurder dan een broodje in Holland, wel een stuk lekkerder misschien en drink je in Holland om half een een kwart liter witte wijn? Alles is nog mooier daarna. ’s Middags laten we ons overzetten naar het eiland Giudecca dat we helemaal rondlopen en bekijken tot aan de namen bij de brievenbussen aan toe. Het is mooi maar vooral anders dan je gewend bent en dat alleen al is zo prettig. Heerlijk om aan de kade op een terrasje te zitten en naar het hoofdeiland van Venetie te kijken. 

San Marco en Peggy Guggenheim
De volgende dag is een regenachtige dag en ik voel me alsof ik een cadeautje gekregen heb als ik de koepel van de San Marco tegen de grijze  lucht zie. Altijd heb ik beweerd dat Venetie het mooist moet zijn tegen grijze luchten en ik blijk gelijk te hebben.
Op het plein staan de plassen en overal moet je of springen of over planken lopen. We bezoeken het Peggy Guggenheimmuseum waar we natuurlijk niet alleen zijn. Wat een schilderijen heeft zij verzameld in het begin van de twintigste eeuw. Het zou een genot zijn hier rond te lopen, ware het niet dat horden Amerikaanse vrouwen het gebruiken om luidkeels met elkaar van gedachten te wisselen. Hier komen we terug in een ander seizoen en dat geldt uiteraard voor alles in Venetie.

Santa Maria Gloriosa dei Frari - San Polo
De middag brengen we o.a. door in de Frari kerk, waar we naar de muur- en plafondschilderingen van Titiaan kijken. Ook in deze buurt (San Polo) weer pleintjes en terrassen maar ook bankjes waar mensen rustig op hun spelende kinderen en kleinkinderen letten en met elkaar in gesprek zijn. Venetie is een heerlijke stad om gewoon maar rond te lopen. Maar als ik in de gidsjes lees hoeveel er ook binnenshuis te genieten valt  dan weet ik zeker dat ik terugkom in een wat minder warm seizoen.
 

                
                  Google Map Venetie